Το καλοκαίρι, εκτός από εποχή διακοπών, είναι και γεμάτο με μνήμες ιδιαίτερα λαοφιλών αγίων. Η επαρχία γεμίζει από κόσμο, ντόπιους και τουρίστες, αλλά η επίσκεψή τους συμπίπτει πολλές φορές με τη μνήμη-πανήγυρι του πολιούχου ενός χωριού ή πολλών και γραφικών εξωκλησιών στην ηπειρωτική και τη νησιωτική Ελλάδα.

Παράξενος  ο τίτλος και του σημερινού άρθρου μας, αλλά αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε, αγαπητοί αναγνώστες τις παρακάτω γραμμές, είμαστε σίγουροι ότι θα ξεκαθαρίσουμε και διευκρινίσουμε όλες τις παραμέτρους του.

Δεν χρειάζονται πολλές θεολογίες  για να καταλάβει  κανείς  ότι ο παραμικρός ψίθυρος  οπουδήποτε και ιδιαίτερα στους Ιερούς Ναούς σε μαζικό επίπεδο και σε σταθερή έστω χαμηλή ένταση, γίνεται θόρυβός ! Ένα θόρυβος τόσο ενοχλητικός και τόσο διασπαστικός που ακυρώνει σχεδόν την παρουσία μας στο Ναό, αφού δεν επιτυγχάνεται η προσοχή που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση της προσευχής, δεν βοηθά την ουσιαστική συγκέντρωση του νου στην καρδιά του πιστού και τη μετοχή του στα τελούμενα.