Για κάποιους τα όρια είναι ευεργετικά για μας δείχνουν τον ασφαλή τρόπο ζωής ή ρυθμού που πρέπει να διάγουμε. Για κάποιους τα όρια είναι καταπίεση και περιορισμός και πρέπει με κάθε ευκαιρία να υπερβαίνονται και να καταπατούνται. Για άλλους τα όρια είναι πρόκληση για υπέρβαση του ευατού και των κοινών ανθρώπινων ορίων και προσπαθούν να σπάσουν τα ανθρώπινα ρεκόρ ή να ανακαλύψουν τεχνολογίες και συσκευές που θα ξεπεράσουν το μέχρι πριν ακατόρθωτο και αδιανότητο.

Με βάση τις 3 αυτές παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων, εξελίσσεται η ζωή μας και με διάκριση και προσοχή και οι τρεις λίγο πολύ ωφελούν, ανάλογα την περίπτωση. Ανάλογα επίσης και οι 3 κατηγορίες, μπορεί να ζημιώσουν όταν γίνεται κατάχρηση και οδηγούμαστε σε ένα είδος σχολαστικισμού. Είναι γεγονός, ότι φτάνουμε στο σημείο, οι δομές αυτές αντί να εξυπηρετούν τον άνθρωπο, ο άνθρωπος να εξυπηρετεί και να υποδουλώνεται αυτές. Η γνωστή σε όλους μας ρύση του Κυρίου μας στο Μαρκ. 2,27 "καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον·", αναφέρεται ακριβώς σε αυτή την παρερμηνεία των Φαρισαίων και Γραμματέων, οι οποίοι έκαναν τον άνθρωπο να ασχολείται με ανούσιες τυπικές διατάξεις, με αποτέλεσμα και να χάνει την ουσία.

Γι αυτό ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, για να μας απαλλάξει από όλες αυτές τις θρησκοληψίες και προκαταλήψεις. Με την θυσία του ίδιου του ευατού, ο Χριστός κάνει και πάλι τον άνθρωπο ελεύθερο. Όλο το ευαγγέλιο είναι μια ανατροπή της συνήθης εικόνας του  ανθρώπου να γίνεται υποχείριο σε κάθε εξουσία, σε κάθε δομή και σύστημα του κόσμου, στα ίδια τα πάθη και τις αμαρτίες τους και τελικά στην φθορά και τον ίδιο τον θάνατο. Ο Κύριος τα κατάφερε, το ζητούμενο είναι αν ελεύθερα θέλουμε να συσταυρωθούμε και συναναστηθούμε με τον Κύριο, για να τα καταφέρουμε και εμείς. Αυτό που κάναμε δηλαδή με το Βάπτισμά και το Χρίσμα μας κατά την είσοδό μας στην Αγία Εκκλησία, να το αποδεικνύουμε και στη πράξη καθημερινά, παρ' όλες τις όποιες πτώσεις, αμαρτίες και αποτυχίες μας, προς στην προσπάθεια αυτή.

Όλα τα παραπάνω αδελφοί μου ως τώρα, ελάχιστα  έχουν άμεση σχέση με τον τίτλο μας. Εύλογα ο αναγνώστης θα απορεί τι σχέση έχει ο τίτλος με όλη αυτή την ανάλυση. Θεωρήσαμε απαραίτητο όμως να γίνει, για να προχωρήσουμε στα παρακάτω. Θεωρείστε τα, ότι  είναι σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και ας είναι διαφορετικές οι δύο τους, αποτελούν το ίδιο νόμισμα....! Πρόσφατα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, γνωστός και μάλιστα φίλος κληρικός αναφερόμενος στη εορτή των Θεοφανείων είπε  τα εξής : Θεοφάνεια έκαναν μόνον όσοι προσήλθαν στο ναό του Θεού και κοινώνησαν από την αθάνατο Τράπεζα του Κύριου μας! αλλιώς μιλάμε γι εξωτερικά σχήματα και ανθρώπινες εορτές κι νουμηνίες που χάνουν το νόημά τους! αν δεν αισθητοποιουν την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο τότε δεν μιλάμε για χριστιανικά εορταστικά γεγονότα αλλά για άλλους είδους γεγονοτα! πολλω δε μάλλον δεν κατάλαβαν τι είναι Θεοφάνεια όσοι ήρθαν απλά στη θάλασσα απλά είδαν μια παράσταση παραλόγου άνευ λόγου και αιτίας! ας φτάσουμε να κανουνε Θεοφάνεια μέσα μας να βαπτιστεί ο Χριστός μας στο πέλαγος του είναι μας και ας μας συνταράξει όπως αναστάτωσε τα ιορδάνεια ρείθρα! αδελφοί μου μακάρι να κατανοήσουμε και να ζήσουμε άγια κι πραγματικά Θεοφάνεια, δηλαδή φανέρωση της αγίας Τριάδος σε όσους ήσαν έτοιμοι να την βιώσουν στο εσωτερικό τους και να την κατανοήσουν στο εξωτερικό τους κόσμο!

Η υπογράμμιση και τα έντονα γράμματα είναι δικά μας, γιατί είναι το τμήμα από το κείμενο που θα ασχοληθούμε περισσότερο. Σε γενικές πάντως γραμμές δεν διαφωνούμε στο πνεύμα του όλου κειμένου. Πολλές φορές και εμείς μέσα από τα άρθρα μας και κυρίως μέσα από τις ομιλίες μας, έχουμε τονίσει την άρρηκτη σχέση που πρέπει να έχει ο πιστός με το ποτήριο της ζωής. Αυτό είναι η ουσία της κάθε εορτής. Το πρόσωπο του Χριστού που σώζει και γίνεται ένα με εμάς. Υπό αυτό το πρίσμα ο εν λόγω κληρικός πρέπει να πάρει και τα εύσημα για αυτά που λέει. Υπάρχουν όμως και κάποια αλλά, αδελφοί μου και εδώ πάμε στο τίτλο του θέματος μας : "Όταν υπερβαίνουμε τις κόκκινες γραμμές...." Στη προσπάθεια μας να διαφυλάξουμε κάποια δεδομένα, ευσεβή και πνευματικά στάνταρ, δεν μπορούμε να παραβιάζουμε άλλα αδελφοί μου...! Στις καλές μας προθέσεις, να μη ξεχνούμε ότι έχουν γίνει μεγαλύτερα εγκλήματα κάποιες φορές.

Ας  πάρουμε τα πράγματα με την σειρά: 1ον) Στα Θεοφάνεια μετά την τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού οι Κληρικοί δεν φεύγουμε με άπασα στολή για την θάλασσα; Δεν είναι προέκταση της Θ. Λειτουργίας αφού δεν έχουμε κάνει απόλυση και με την επιστροφή μας στον Ναό κάνουμε απόλυση και δίνουμε το αντίδωρο; 2ον) Εκκλησία είναι όπου είναι το σύνολο των πιστών, ή περιορίζεται μόνο στο Ναό; Ο αδελφός μιλάει για εξωτερικά σχήματα, αναφερόμενος προφανώς στην τελετή της ρίψεως του Τιμίου Σταυρού στα ύδατα, αλλά εκεί δεν διαβάσαμε ευαγγέλιο, δεν κάναμε κλήση του ονόματος του τριαδικού Θεού; Αναιρούμε όλα αυτά που διαβάσαμε στις ευχές πριν περί αγιασμού των υδάτων της κτίσης και της κορωνίδας της τον άνθρωπο; Τα λέμε απλά φιλολογικά; Δεν έχουν πρακτική θεολογική αξία; Ο Σταυρός γιατί ρίχνεται; Θεατρικά; 3ον) Σε τέτοιες περιπτώσεις στο Ευαγγέλιο συνάξεως όχλου, με την σύγχρονη γλώσσα, άσχετων με την λειτουργική ζωή της εκκλησίας, δεν βλέπουμε μετάνοια του Τελώνου Ζακχαίου; Την μετάνοια του Ληστού; Την συγχώρεση της πόρνης; Πότε ήταν μόνο αυστηρός ο Κύριος; Στα φοβερά ουέ των Φαρισαίων και Γραμματέων και σε αυτούς που είχαν μετατρέψει το Ναό σε Οίκο εμπορίου...! Ποιος μας λέει δηλαδή ότι δεν θα έχουμε μία τέτοια μεταστροφή και σήμερα, στην στιγμή που είμαστε στη θάλασσα; Τέλος 4ον) και σημαντικότερο: Οι κληρικοί είμαστε να αποθέτουμε τα αιτήματα του Λαού στο Ιερό Θυσιαστήριο, στο Θρόνο Του Θεού και να μεταφέρουμε την Χάρην Του Θεού στους ανθρώπους. Δεν αντιπροσωπεύουμε τον Θεό, δεν τον αντικαθιστούμε, δανείζουμε απλά τα μέλη μας απλά και ενεργεί εκείνος. Σε καμία περίπτωση δεν προδικάζουμε την κρίση Του Θεού. Το έχουμε ξαναγράψει η κρίση είναι μόνο του Χριστού, όταν το κάνουμε εμείς (έστω και με καλή πρόθεση) τότε γινόμαστε στην ουσία Αντί-Χριστοι! Δεν μπορούμε να λέμε ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΚΟΙΝΩΝΗΣΑΝ!!! Για τον απλό λόγο ότι εμείς βλέπουμε απλά ότι ανοίγει ο κόσμος το στόμα του, ως κίνηση. Αν κοινώνησαν πραγματικά ή αν κολάστηκαν αυτό δεν το ξέρουμε εμείς, το ξέρει ο Χριστός! Τέλος όσοι δεν κοινώνησαν, δεν θα προσέλθουν με αφορισμούς, αλλά με αγάπη, διάκριση  και κυρίως βλέποντας εμάς που κοινωνούμε, να είμαστε στη ζωή τους με τις πράξεις μας, πραγματικά Θεοφάνεια!

Ας αφήσουμε λοιπόν τον Κύριο να κρίνει και εμείς να αγωνιστούμε ο κόσμος να γίνει Εκκλησία και όχι η Εκκλησία ένα σκοτεινό χωριό...που βάζει τείχη και αλυσίδες και όχι γέφυρες προς σωτηρία του ανθρώπου!