Προϊστάμενος Ιερού Ναού Προφήτου Ηλία Κορμπι- Βάρης, της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β. Απόφοιτος Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών, Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και Κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου στην Ορθόδοξη Θεολογία στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.
Αγαπητοί μου αναγνώστες, επιτρέψτε μου να προσεγγίσω το θέμα πρακτικά (και όχι με πολλές θεολογικό-ιστορικές αναλύσεις) όπως το βίωσα προσωπικά, πριν λίγες μέρες.
Στον λογαριασμό μου σε γνωστό μέσω κοινωνικής δικτύωσης, είχαν περάσει πάνω από τρία χρόνια "φιλίας" με έναν χρήστη και μάλιστα συμπολίτη μου (δεν αναφέρω το όνομά του για ευνόητους λόγους). Θυμάμαι όταν αποδέχτηκα την αίτηση φιλίας του, μου μίλησε για την στενή σχέση του με την Εκκλησία και ότι μάλιστα κατέχει εκκλησιαστικό οφίκιο από συγκεκριμένο Πατριαρχείο(επίσης δεν το αναφέρω για ευνόητους λόγους) , λόγω της έντονης φιλανθρωπικής του και όχι μόνο, δράσης στη συγκεκριμένη Εκκλησία.
Όλοι λίγο πολύ, τουλάχιστον οι παλιότεροι στην ηλικία, θα θυμούνται ασφαλώς από τους μύθους του Αισώπου την διήγηση " Του δειλού κυνηγού και του ξυλοκόπου", που διδασκόμασταν στο σχολείο. Για όσους νεότερους που πιθανόν να μη την διδάχθηκαν υπενθυμίζουμε με συντομία τον Μύθο : Ήταν κάποτε ένας κυνηγός που έψαχνε τα χνάρια ενός λιονταριού.
Παράξενος ο τίτλος και αυτού του άρθρου μας και θα νομίζει ο αναγνώστης ότι το κάνουμε επίτηδες. Όμως θα διαπιστώσει κανείς πολύ εύκολα, ότι δεν προσπαθούμε εμείς να μπερδέψουμε τα πράγματα και τις έννοιες, για να δελεάσουμε και να κεντρίσουμε
Η ρύση αυτή του τίτλου του άρθρου μας, που είναι βγαλμένη από την αγιορείτικη σοφία και εμπειρία, υπήρχε σε κάδρο στην αίθουσα του Κατηχητικού Σχολείου της Ενορίας της ιδιαίτερης πατρίδας μας, που αν και ήμασταν παιδάκια, πάντα μας γέμιζε τη καρδιά και μας έδινε ελπίδα για τη ζωή. Είμαστε σίγουροι ότι κάποιος που δεν θα έχει ξαναδιαβάσει αυτή την ρύση ίσως να απορήσει τι ακριβώς σημαίνει.
Στις 27 Αυγούστου κάθε χρόνου η Εκκλησία μας, τιμά τη μνήμη του Αγίου Φανουρίου, ενός Αγίου της Εκκλησία μας που έγινε γνωστός από την ανεύρεση της ιερής του εικόνας στη Ρόδο τον 14ο αιώνα, ενώ είναι σίγουρα έζησε και έδρασε πολύ παλιότερα. Στην εικόνα που βρέθηκε από τον τότε μητροπολίτη Ρόδου