Εθνομουσικολόγος με μεταπτυχιακή ειδίκευση από το Πολυτεχνείο Κωνσταντινουπόλεως και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε Άρχων Πρωτοψάλτης στο Ι.Ν. Αγίας Τριάδος στην Κωνσταντινούπολη ενώ σήμερα είναι διευθυντής και καθηγητής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής Λήμνου.
H εβδομάδα από το Άγιο Πάσχα μέχρι την επομένη Κυριακή, δηλαδή, την Κυριακή του Θωμά, λέγεται «Διακαινήσιμος». Πως πήρε την ονομασία αυτή; Ουσιαστικά η ονομασία προέρχεται από την πρωτοχριστιανική εποχή όπου στην Εκκλησία υπήρχε η τάξη των Κατηχουμένων, αυτών δηλαδή που προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους και διδάσκονταν την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως για να γίνουν μέλη της με το μυστήριο του Βαπτίσματος.
Πριν από λίγες μέρες η εκκλησία μας μπήκε στη περίοδο του Τριωδίου, ή όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα «άνοιξε» το Τριώδιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Τριώδιο δεν έχει καμία σχέση με το καρναβάλι και τη χαρά όπως πολλοί νομίζουν αλλά πρόκειται για μια περίοδο μετανοίας και περισυλλογής. Στην ουσία πρόκειται για ένα βιβλίο της εκκλησίας μας το οποίο «ανοίγει», όπως σωστά λέγεται, με την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και «κλείνει» το Μεγάλο Σάββατο για να το διαδεχθεί ένα άλλο μεγάλο βιβλίο της εκκλησίας μας, το Πεντηκοστάριο.
Στην εκκλησία όταν εισέρχεται ο πιστός σε ένα ναό, παρατηρεί εκτός των άλλων προς το εσωτερικό του ναού δύο αναλόγια, τα ψαλτήρια. Γιατί υπάρχουν εκεί; Είναι διακοσμητικός ο ρόλος τους και γιατί είναι δύο; Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις που με αυθόρμητο χαρακτήρα σκέφτεται κάποιος ή πολύ απλά αγνοεί το λόγο ύπαρξη τους. Δεν είναι όμως τυχαία η ύπαρξη τους όπου πολλές φορές διακοσμούνται με περίτεχνα σκαλίσματα.
Η ορθόδοξη εκκλησία χαρακτηρίζεται από το ήθος και τη τάξη που καθορίζει το εκκλησιαστικό πνεύμα. Για τη βυζαντινή μουσική, την εκκλησιαστική μουσική της ανατολικής ορθοδόξου εκκλησίας μας, το δεύτερο στοιχείο που προανέφερα λειτουργεί ως η βάση για την απλή εφαρμογή της μουσικής μέσα στο λατρευτικό χώρο του ναού.
Οι πατέρες της εκκλησίας μας υποστηρίζοντας την τεράστια σημασία της ψαλτικής τέχνης μέσα στη λατρευτική διαδικασία των ακολουθιών της εκκλησίας, επικεντρώθηκαν σε φιλοσοφικά ζητήματα γύρω από την προέλευση της μουσικής, την ωφέλεια στην ανθρώπινη ψυχή και την χρήση των οργάνων μέσα στην εκκλησία.
Οι πατέρες της εκκλησίας μας αναφέρθηκαν στα μουσικά όργανα και στη θέση τους μέσα στην εκκλησία. Κυρίως χρησιμοποίησαν την τελειότητα στην κατασκευή τους για να την παρομοιάσουν με την ζωή του χριστιανού. Στις ερμηνείες τους για τους ψαλμούς του Δαυίδ, αναφέρουν ότι ο πιστός πρέπει να χρησιμοποιήσει το σώμα του ως μουσικό όργανο για να υμνήσει τον Θεό του.
Η ψαλτική τέχνη αποτελεί ένα αναπόσπαστο στοιχείο για την ζωή του πιστού. Στα κείμενα τους οι πατέρες και συγκεκριμένα ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος υποστηρίζουν ότι στην ιδανική ζωή των μοναχών υπάρχει η ψαλμωδία και η υμνολογία από την αρχή και κατά την διάρκεια της ημέρας τους.