Σήμερα τιμάμε μια από τις πλέον αγαπημένες μου αγίες, την ισαπόστολο και μυροφόρο Μαρία την Μαγδαληνή και ένιωσα την ανάγκη και κάθισα και έγραψα όλα τα παρακάτω, από αγάπη για την αγία, έτσι άναρχα και αυθόρμητα και αδόμητα και όπως μου είπε η καρδιά μου, εν παραφορά παραφοράς.
"σε ποιον θα επιβλέψω; Σε ποιόν θα ρίξω βλέμμα συμπαθείας λέει Κύριος ο Θεός ; Σε ποιον άλλον παρά μόνον στον πτωχό και τον ταπεινό και τον περιφρονημένο απ’ τους ανθρώπους;"
Το ευαγγέλιο είναι η χαρμόσυνη είδηση για την φανέρωση του Ιησού Χριστού στον κόσμο και η αναγγελία για την άκτιστο χάρη με την οποία ανακαινίζει τον κόσμο ολόκληρο, την βασιλεία του Θεού.
Η αγάπη του Θεού δεν φαίνεται πουθενά αλλού τόσο καθαρά στην Γραφή, όσο στα λόγια: Εγώ είμαι Θεός ζηλωτής, Θεός ζηλότυπος, ζηλεύω, δεν θα λατρέψεις άλλον Θεό, δεν θα έχεις άλλες αγάπες. Ο Θεός θέτει τον εαυτό Του, στην θέση του πληγωμένου εραστή πού ζηλεύει και απαιτεί την αποκλειστικότητα!
Ο ευαγγελιστής Λουκάς, στην σχετική με την Ανάληψη του Κυρίου περικοπή, παρουσιάζει τους μαθητές να φεύγουν από τον ευλογημένο τόπο της Αναλήψεως με χαρά μεγάλη και να παραμένουν στο Ιερό των Ιεροσολύμων, υμνώντας και δοξολογώντας τον Θεό.