Γεννήθηκε στη Βέροια Ημαθίας (1954).Είναι Υποστράτηγος ε.α. Από το 2010 διδάσκει την Πολιτική Άμυνα στη Σχολή Επιμόρφωσης της ΕΛΑΣ στη Βέροια. Από το 2004 παρουσιάζει εκπομπή με ιστορικά θέματα στο ραδιοφωνικό σταθμό '' Παύλειος Λόγος''. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
(E1)
Αδελφοί εν Χριστώ.
Εορτάζουμε με εθνική υπερηφάνεια την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821,την παλιγγενεσία των Ελλήνων, την αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους και, ταυτόχρονα, πανηγυρίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Στρέφουμε τη σκέψη μας στο παρελθόν, για να εξετάσουμε την ιστορική αυτή περίοδο, όχι για μια απλή υπόμνηση των γεγονότων, αλλά για να επισημάνουμε τις ευθύνες μας από τις υποθήκες των προγόνων μας και να αντλήσουμε διδάγματα.
(E2)
Για 400 και πλέον χρόνια, στη Μακεδονία για 500, οι Έλληνες δοκίμασαν την καταπίεση και τη σκληρότητα του δυνάστη, που εκδηλωνόταν με σφαγές και διώξεις, αρπαγές και καταστροφές της περιουσίας, με βίαιο εξισλαμισμό και παιδομάζωμα. Η ελπίδα όμως και η πίστη δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που απλώνονταν στα χωριά και τις πόλεις, στους κάμπους και στα βουνά και γίνονταν δύναμη όλων των σκλαβωμένων Ελλήνων εναντίον του βάρβαρου κατακτητή.
(E3)
Οι απανταχού Έλληνες, είτε καταπιεζόμενοι στην υπόδουλη Ελλάδα είτε επιφανείς στο εξωτερικό, καλλιεργούσαν στη σκέψη τους την Επανάσταση και οργάνωσαν την αντίσταση και τον πόλεμο εναντίον του Τούρκου κατακτητή. Οι "Κλέφτες" και οι "Αρματολοί" αποτελούσαν το μαχόμενο στρατό και έκαναν τον ένοπλο αγώνα. Οι μορφωμένοι γενικά και οι κληρικοί δίδασκαν τα ελληνικά γράμματα στα Ελληνόπουλα, τόνωναν το εθνικό φρόνημα και προέτρεπαν το λαό να επαναστατήσει, για να διώξει τον Οθωμανό δυνάστη.
(E4)
Πολλές εξεγέρσεις, μικρές και μεγάλες, περισσότερες από 150, έγιναν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, που όμως απέτυχαν, χωρίς να φέρουν το "ποθούμενο", στο σκλαβωμένο Γένος. Ένα μέρος από τις αποτυχίες ήταν αποτέλεσμα της εγκατάλειψης από τους ξένους και ισχυρούς της εποχής εκείνης. Οι Έλληνες πίστευαν στις υποσχέσεις τους, τις οποίες όμως οι ξένοι πάντα λησμονούσαν.
(E5)
Προς το τέλος του 18ου αιώνα, αποφασιστικό ρόλο στην επιλογή της προοπτικής ένοπλης επανάστασης και στην προετοιμασία για την αποτελεσματική εξέγερση του ελληνικού έθνους, έπαιξε και η δράση της Φιλικής Εταιρείας, η οποία υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της προσπάθειας.
Ύστερα από πολλές τέτοιες δοκιμασίες, αποφάσισαν να στηριχθούν στις δυνάμεις τους, για την ελευθερία της πατρίδας. Η "Φιλική Εταιρεία" δίκαια θεωρείται προπομπός της Επανάστασης του 1821.
(E6)
Αν και ουσιαστικά η εναρκτήρια ημέρα της επανάστασης είναι η 24 Φεβρουαρίου, επίσημα καθιερώθηκε σαν ημέρα έναρξης η 25η Μαρτίου του ίδιου έτους. Η χρονική κλιμάκωση της έναρξης διήρκεσε περί τους 2 μήνες. Οι συνθήκες όπως είχαν διαμορφωθεί ήταν ευνοϊκές για την ευδοκίμηση της επανάστασης, οι σπουδαιότερες των οποίων ήταν:
- Η ύπαρξη συμπαγών ελληνικών πληθυσμών σε αναλογία κατά περιοχή τουλάχιστον 11 προς 1 σε σχέση με τους εγκατεστημένους Τούρκους.
- Η τεράστια εξάπλωση της Φιλικής Εταιρείας και κυρίως στην Πελοπόννησο με πολλά αφοσιωμένα και τολμηρά στελέχη.
- Η μειωμένη τότε τουρκική στρατιωτική δύναμη στην Πελοπόννησο διότι μεγάλο μέρος της και ο αρχηγός της βρισκόταν στην Ήπειρο για την καταπολέμηση του Αλή Πασά.
- Ο γεωγραφικός παράγοντας με την ορεινή διαμόρφωση του εδάφους, που άφηνε λίγες διαβάσεις, αλλά και η μεγάλη απόσταση, ιδίως της Πελοποννήσου, από τα κύρια οθωμανικά κέντρα και την πρωτεύουσα.
Ωστόσο εκτός από τα ευνοϊκά στοιχεία υπήρχαν και σοβαρές δυσκολίες όπως η απουσία του αρχηγού κατά την έναρξη της επανάστασης, ο δισταγμός πολλών προκρίτων της Πελοποννήσου και των νησιών του Αιγαίου να προσχωρήσουν σ’ αυτήν. Οι Έλληνες άρχισαν τον πόλεμο του 1821 ολιγάριθμοι και σχεδόν άοπλοι, χωρίς οργανωμένο και πειθαρχημένο στρατό. Ήταν υποχρεωμένοι να πολεμήσουν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που διέθετε πολυάριθμο και άρτια εξοπλισμένο στρατό. Ο αγώνας του 1821 ήταν καθολικός. Δεν ήταν έργο των ολίγων μιας τάξης ή μιας κοινωνικής ομάδας. Ήταν έργο όλων των Ελλήνων και όλων των περιοχών, πλούσιων και φτωχών, μορφωμένων και αγράμματων. Ήταν αγώνας υπέρ βωμών και εστιών , ‘’για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία’’. Ήταν αγώνας για το ποθούμενο.
Επιγραμματικά, τα εννέα χρόνια διάρκεια της ελληνικής Επανάστασης μπορούν να διακριθούν, σε τέσσερις περιόδους η κάθε μια με ιδιαίτερη φυσιογνωμία, με ηρωισμούς αλλά και πράξεις θλιβερές που στιγμάτισαν τον αγώνα χωρίς βέβαια να αλλοιώσουν την τεράστια σημασία του, με κορυφαία πολεμική εκδήλωση τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.
(Ε7)
Η επανάσταση από την Πελοπόννησο διαδόθηκε σε όλη την υπόδουλη Ελλάδα. Η Στερεά και η Εύβοια, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Μακεδονία, η Κρήτη και τα άλλα Νησιά εξεγέρθηκαν με μια κραυγή "Ελευθερία ή Θάνατος". Ωστόσο η εθνική δράση των Μακεδόνων κατά τη διάρκειά της δεν παρουσιάστηκε επαρκώς από τους ιστοριογράφους με συνέπεια να εμφανίζεται μάλλον ως σπασμωδική κίνηση που εκδηλώθηκε κατά χρονικά διαστήματα και όχι ως συνεχής επαναστατική προσπάθεια για την αποτίναξη του ζυγού της δουλείας.
(E8)
Πράγματι, ενώ όλοι γνωρίζουν για τη δράση και την προσφορά στον αγώνα του γέρου του Μωριά, του Καραϊσκάκη, του Μιαούλη και τόσων άλλων αγωνιστών της νότιας Ελλάδας λίγοι γνωρίζουν για τη δράση και την προσφορά του Γεροκαρατάσου, του Ζαφειράκη, του Γάτσου, του Εμμανουήλ Παππά, του Γεωργίου Λασσάνη και άλλων πολλών αγωνιστών που άφησαν το εθνικό τους αποτύπωμα, όχι με τοπική αλλά με πανελλήνια δράση, σε όλη σχεδόν την επαναστατημένη Ελλάδα. Ήταν οι Πανελλήνιοι στυλοβάτες του Αγώνα. Όμως οι οικογένειες των πρωτεργατών Καρατάσιου, Ζαφειράκη, Γάτσου και άλλων υπέστησαν την σκληρότητα των κατακτητών, πληρώνοντας ακριβό τίμημα για τον αγώνα τους.
(E9)
Η θυσία του Αθανασίου Διάκου στις 22 Απριλίου στη γέφυρα της Αλαμάνας, του Οδυσσέα Ανδρούτσου στις 8 Μαίου στο Χάνι της Γραβιάς, η κατάληψη της Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 και η καταστροφή της Στρατιάς του Δράμαλη στις 26 Ιουλίου 1822 στα Δερβενάκια αποτέλεσαν γεγονότα που εδραίωσαν την πίστη των Ελλήνων και χαλύβδωσαν τη θέλησή τους, για την κατάκτηση της ελευθερίας.
(E10)
Εκτός όμως από τις επιτυχίες υπήρξαν μεγάλες καταστροφές και αρκετές αποτυχίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η καταστροφή της Χίου στις 31 Μαρτίου 1822, η συντριβή των Ελλήνων στη μάχη του Πέτα της Ηπείρου στις 4 Ιουλίου 1822, και λίγο νωρίτερα η δυσμενής εξέλιξη της Επανάστασης στη Μακεδονία, το ολοκαύτωμα της Νάουσας με το σφαγιασμό των 1241 Αγίων νεομαρτύρων της Νάουσας και η καταστροφή της Μονής Δοβρά, όπου φονεύεται ο Ηγούμενος Γεράσιμος με τη συνοδεία του.
(E11)
Η επανάσταση στη Μακεδονία ατύχησε διπλά:
Πρώτον , διότι κατεπνίγει σύντομα λόγω της εγγύτητας σε μεγάλες τουρκικές δυνάμεις, ενώ ήταν δυσχερής έως αδύνατη η υποστήριξη του αγώνα από άλλες περιοχές ή από θαλάσσης. Αυτό καταδίκασε την Μακεδονία σε άλλον ένα αιώνα δουλείας.
Δεύτερον, διότι η ιστορία των θυσιών της σ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης αποσιωπήθηκε, στην αρχή σκοπίμως και στη συνέχεια από αμέλεια. Μέχρι το 1912, στην ελεύθερη Ελλάδα δεν διδασκόταν στα σχολεία η ιστορία της Επαναστάσεως στη Μακεδονία, ούτε η δράση των Μακεδόνων στη νότια Ελλάδα, για να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι και υποφέρουν οι ελληνικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας. Όμως ο Μακεδονικός αγώνας μετά από 80 χρόνια ήρθε και δικαίωσε τις προσδοκίες των Μακεδόνων.
Από τις αποτυχίες και τις καταστροφές της Ελληνικής επανάστασης του 1821, αρκετές οφείλονται στη συντριπτική υπεροχή του εχθρού και πολλές στα σφάλματα και στη δολερή διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων, που δυστυχώς εκδηλώνονταν.
(E12)
Επειδή όμως η Πίστη δεν χωράει ερμηνείες, "ο Θεός είχε υπογράψει την ελευθερία της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του", όπως έλεγε ο γέρος του Μωριά. Το σκλαβωμένο Γένος είχε πάρει την απόφασή του, "Ελευθερία ή θάνατος" και ο αγώνας του δεν ήταν εύκολο να καταπνιγεί. Παράλληλα, οι ωμότητες των Τούρκων, προκάλεσαν τη συμπάθεια των λαών της Ευρώπης και ανάγκασαν τους ηγέτες τους να υποστηρίξουν την επαναστατημένη Ελλάδα.
(E13)
Η 25η Μαρτίου είναι μια ημερομηνία σταθμός στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Οφείλουμε να στρέφουμε τη σκέψη μας στα γεγονότα της εποχής εκείνης, σήμερα που συμβιβασμένες και ανιστόρητες πολιτικές, δυστυχώς πλήττουν βάναυσα την ιστορική μνήμη, την εθνική μας παράδοση και κληρονομιά. Καθίσταται επιτακτικό να προβληθούν εκείνα τα ανεπανάληπτα μηνύματα λεβεντιάς, της αξιοπρέπειας και του πατριωτισμού. Έτσι θα φανεί αναγκαίο να επισημάνω και τις αυξημένες ευθύνες μας, από τις λαμπρές υποθήκες των ενδόξων προγόνων μας και να αντλήσουμε διδάγματα. Έχουμε, σαν Έλληνες, την ιερή υποχρέωση να αποδώσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες του Εικοσιένα.
(E14)
Τελικά η εθνεγερσία των Ελλήνων του 1821 πέτυχε την Εθνική Παλιγγενεσία, την αναγέννηση της Ελλάδας.
Με το πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε την Ανεξαρτησία της Ελλάδας.
(E15)
Ένα χρόνο πριν, την 6η Ιανουαρίου 1829, κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους είχε αναλάβει ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος με τις συνεχείς και άοκνες προσπάθειές του συντέλεσε πάρα πολύ στη θεμελίωση του νέου Ελληνικού Κράτους.-
(E16)
Τιμή και δόξα στους ήρωες του 1821.
Σας ευχαριστώ._
Ζούμε στον 21ο αιώνα και επιτέλους η πολιτεία έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητα της προσφοράς παιδείας στα παιδιά με ειδικές ικανότητες
Είναι το ερώτημα που εδώ και χρόνια τίθεται σε όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης.
Η Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ του Γέροντος βρίσκεται στη βόρεια Εύβοια,
Το ερώτημα του τίτλου του σημερινού μου άρθρου, έχει τεθεί και κατά το παρελθόν και για άλλα οπλικά συστήματα που προμηθευόταν η χώρα όπως ένα τεθωρακισμένο ή μια φρεγάτα λιγότερα, για τον εξοπλισμό μιας πτέρυγας ενός υγειονομικού καταστήματος ή πτέρυγας πανεπιστημίου κλπ.
Ακούγοντας και βλέποντας πρόσφατα στα μέσα ενημέρωσης τις κραυγές απελπισίας των κατοίκων των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου διαπίστωσα ότι η ζωή στα νησιά μας, εδώ και 5 χρόνια έχει ανατραπεί.
Βρίσκεται σε εξέλιξη λοιπόν το επιχειρησιακό σχέδιο της Τουρκίας σε τρεις φάσεις.
Στις 19 Φεβρουαρίου εορτάζεται η επέτειος της Επαναστάσεως του Ολύμπου,