Η σχέση μας με τους άλλους καθορίζεται από τα ψεύτικα είδωλα προσωπικοτήτων που δημιουργούμε τα οποία έχουμε κτίσει μέσα μας με την κατάκριση.

Πολλοί γονείς θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο επειδή τα παιδιά τους δεν αμάρτησαν διότι τα είχαν καλά αλυσοδεμένα στη μέγγενη της διαπαιδαγώγησης τους με ένα σφίξιμο κτητικής αγάπης...

Ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης γράφει: «Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος. Να ’ναι ήμερος, να ’ναι άκακος… Λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση».

Επειδή τόσοι γράφουν μέσα στο fb για το μάθημα των θρησκευτικών και αλληλοκατηγορούνται κιόλας, είπα και εγώ να γράψω μια κουταμάρα, μη κατηγορώντας κανέναν.

Παρακάτω ακολουθεί  ένα συγκλονιστικό κείμενο απο ομιλία  του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, , στον ιερό ναὸ του Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης .

Ο Κύριος φωτίζει κάθε άνθρωπο ερχόμενο στον κόσμο.

Ποια διαπαιδαγώγηση δίνουμε στα παιδιά μας ; του Θεού ; την δική μας ; η ένα ανακάτεμα και των δύο ;

Μαμά, μαζί με τα άλλα που θα με στείλεις, να με στείλεις και ένα καθρεφτάκι.

Το μυστήριο της εξομολογήσεως-μετανοίας είναι ένα μυστήριο, που είναι καλό από μικρή ηλικία να μπαίνει στη ζωή του χριστιανού.Είναι γεγονός πως η κληρονομιά της φθοράς μας και της ροπής προς την αμαρτία, ακολουθεί κληρονομικά και τα παιδιά μας.

Οι πατέρες στην παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μας αναφέρουν ότι κάπου μετά την προσχολική ηλικία, δηλαδή στη σχολική, έχουμε αυτό που λέμε ενσυνείδητη αμαρτία, δηλαδή από τα 5-7 χρόνια και μετά.