Ένα παιδί στην εφηβεία ουρλιάζει γιατί τα ερωτήματα που έχει μένουν κενά, ή με αόριστες απαντήσεις. Τα παιδιά θέλουν απαντήσεις, αλήθειες, ξεκάθαρες κουβέντες και όχι μισόλογα. Απάντηση του στυλ «Γιατί έτσι», «Γιατί το λέει ο Παπάς ή η εκκλησία» είναι μια απάντηση που πάσχει. Το παιδί στην εφηβεία καλείται να απαντήσει ερωτήματα που έρχονται στην επιφάνεια μέσα από εξερευνήσεις που αφορούν τα πάντα. Από το σώμα του , την πορεία της ζωής του , την ψυχή του, ακόμα και τα πιο απλά πράγματα.
Xρειάζεται μια προσέγγιση χειρουργική με πολύ διάκριση, λεπτότητα και αγάπη. Όπως όταν πλησιάζεις ένα αιχμαλωτισμένο λιοντάρι για να λύσεις τα δεσμά του ώστε να βαδίσει μόνο του τον δρόμο της ελευθερίας.
Οι νέοι έχουν κενά , διαβάζουν το βιβλίο της ζωής με σκισμένες σελίδες. Θεωρήσαμε να αφαιρέσουμε κάποιες αλλά με αυτόν τον τρόπο τραυματίσαμε την ιστορία τους.
Πάμε να διδάξουμε τα παιδιά αλλά δεν καταλαβαίνουμε ότι πολλές φορές , μας μαθαίνουν περισσότερα με τις δικές τους ερωτήσεις καθώς μας ανοίγουν νέες διεξόδους.
Ένα παιδί στις μέρες μας έχει ανάγκη από κάποιον να το ακούσει. Έχει ανάγκη από αληθινή τοποθέτηση σε κάθε ερώτηση του. Τα δικά του «γιατί» να καλυφτούν με ολοκληρωμένα «διότι».
Οι νέοι νιώθουν μόνοι, χορεύουν τον χορό του Ζαλόγγου με τα πάθη και αιχμαλωτίζονται διότι όταν θέλουν να μας μιλήσουν εμείς έχουμε δουλειές και τρεξίματα και η πληγή συνεχίζει να τρέχει αίμα. Ο τραυματίας θα καταλήξει και μετά θα μας ζώσουν τα "γιατί" σαν δηλητηριώδη φίδια.
Γονιός με "Γ" κεφαλαίο είναι αυτός που θα γίνει ο καθρέφτης της αγιότητας για τον καρπό της αγάπης του . Μέσα από μια πορεία βιώματος, αυθεντικότητας και αγιασμού.
Να βρούμε χρόνο για τα παιδιά. Να μην είμαστε ούτε μπροστά τους , ούτε πίσω τους αλλά πλάι τους. Συνοδοιπόροι στην πορεία που οι ίδιοι θα περπατήσουν με οδηγό τον Χριστό. Εμείς εκεί παρόντες.
Να αγαπήσουμε τα παιδιά όπως αγάπησε ο Πατέρας τον άσωτο Υιό. Να τους δώσουμε μια αγάπη η οποία μακροθυμεί, δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί κάτι για τον εαυτό της, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακό, δεν χαίρεται την αδικία, χαίρεται την αλήθεια και πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει και δεν εκπίπτει ποτέ. [Αποστόλου Παύλου: Α’ Επιστολή προς Κορινθίους, (ιβ´ 27 – ιγ´ 13)].