τα λόγια ως εδέχθη

στης Ελισάβετ κίνησε

χωρίς δεύτερη σκέψη.

     Με τον Θεό στα σπλάχνα της

στην πόλη του Ιούδα

φτάνει η Παρθένος μοναχή

αρχές, εγκυμονούσα.

   Την Ελισάβετ με ασπασμό

καθώς τη χαιρετάει

όπως σκιρτά ο Πρόδρομος

Χριστός τον ευλογάει.

     Σ’ αυτό το πρώτο απάντημα

σε μητρικές γαστέρες

σε προφητείες και χαρές

καθ’ όλα ευλογημένες,

     από κοιλίας της μητρός

και ως μάρτυς και αυτόπτης

αναγνωρίζει ο Πρόδρομος

τον Κύριο της δόξης.

     Η Παναγιά από μήνες τρεις

στα πάτρια γυρίζει

κι ο Ιωσήφ θωρώντας την

ο σώφρων εκλονίσθη.

     Τη βρίσκει λάθρα έγγυο

στης σκέψης του τη δίνη

και θεωρεί πρέπον ευθύς

αυτήν να απολύσει.

    Σταυρώνει η αμόλυντη

το σώμα της ως έχει

και θαρρετά και τίμια

η Μαριάμ του λέειː

«Σε τούτο το παράδοξο

ένα μονάχα μένει

να μαρτυρήσει ο ουρανός

για ό,τι μου συμβαίνει.

Στο πρόσωπό μου, από Θεού

αυτό εφανερώθη

και ό,τι εν τῃ κοιλίᾳ μου 

υπάρχει, μ0ύ εδόθη.

Από δεξιά, οι άγγελοι

έως τ’ αριστερά μου

ας φανερώσουν τα άδηλα

που εγίνηκαν κρυφά σου».

     Προοιμιάζεται ο σταυρός

ο θαυμαστός της νίκης

ο φύλακας πάντων ημών

κι ο στηριγμός της πίστης.

 Με το σημείο του σταυρού

η Παναγιά που κάνει

γρήγορα του Ιωσήφ

τη ζάλη, τού σκορπάει.

  Με πίστη πια στα λόγια της

”στα ίδια„ την παίρνει

και άξιος προστάτης της

έως το τέλος μένει.

Ω! του σταυρού η δύναμις

η δόξα και η χάρις!

Ω! πως συντρίβει του εχθρού

τα δόλια της πλάνης!

 Κάθε πιστό στη σκέπη του

τιμά και μεγαλύνει

και έλεος δωρούμενος

Παράδεισον  χαρίζει.