Αλήθεια, πόσες καρδιές θα συνεχίζουν να μένουν “αναμμένες” για τον Χριστό και τη Βασιλεία των Ουρανών; Πόσοι θα “παιδαγωγήσουν” το Θείο Βρέφος μέσα στην καρδιά τους με την καλλιέργεια των αρετών, μέσα από τη μετάνοια και την ανάληψη της ευθύνης; Πόσοι θα λαχταρούν την επόμενη Θεία Λειτουργία ώστε να μεταλάβουν ή τη συνάντηση με τον πνευματικό για να κουβεντιάσουν και να γίνει ο πνευματικός απολογισμός των εορτών; Πόσοι άνθρωποι άραγε θα προβληματίζονται από αυτές τις ευλογημένες σκέψεις; Το κοσμικό γλέντι των εορτών θα τελειώσει, με τον εαυτό μας όμως δεν έχουμε τελειώσει, αντίθετα, έχουμε δουλειά.
Μεγαλώνουμε και κάθε εορτή μας θυμίζει τον προορισμό μας και τη μεγάλη συνάντηση που θα έχουμε τη φρικτή και φοβερά ημέρα που θα αναχωρήσουμε από αυτή τη ζωή. Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Ο άνθρωπος του Χριστού είναι χαρούμενος όλες τις μέρες του χρόνου, διότι βιώνει μέσα στην καρδιά του Χριστούγεννα και Πάσχα μαζί. Υπάρχει όμως μια διαφορά, ότι ο πνευματικός άνθρωπος ζει το κοσμικό γλέντι ως αποτέλεσμα της πνευματικής χαράς και ευφροσύνης. Όχι απομονωμένα έτσι για το τίποτα.
Ας προβληματιστούμε ...
Η πνευματική δουλειά δεν κάνει διακοπές, ούτε ξεκουράζεται, αντίθετα μένει άγρυπνη και ετοιμάζεται για τη μεγάλη συνάντηση.
«Στώμεν Καλώς . . .»
π. Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
