Συναντάμε δυστυχώς συχνά, τη «θεολογία της ιερατικής τρίχας». Δηλαδή, πολλοί αξιολογούν την πνευματικότητα του Ιερέως ανάλογα με την ποσότητα και το μήκος που έχουν τα μαλλιά και τα μούσια του. Μάλιστα, πλέον, όποιον έχει κοντό μούσι, του προσάπτουν και την ταμπέλα ότι «κονανίζει», αναφερόμενοι στον πρώην κληρικό Ανδρέα Κονάνο. Γνωρίζω κληρικούς με μακριά μαλλιά και γένια που έχουν καταστρέψει οικογένειες αλλά και άλλους με κοντά γένια που παλεύουν, και εκτελούν εξαιρετικό έργο, όπως φυσικά και το αντίθετο. Και σας γράφει ένας άνθρωπος που έχει περάσει και από τις δύο καταστάσεις. Είχα 9 χρόνια μακρύ μαλλί και γένια, αλλά επειδή μαδούσα σαν τον γάτο, τα έκοψα και ησύχασα. Τόσο απλά! Αφήστε που το μακρύ μαλλί ήθελε περιποίηση και χρόνο, ενώ το κοντό όχι. Το θέμα των μαλλιών δεν έχει να κάνει με την πνευματικότητα. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στο συγκεκριμένο θέμα και φυσικά δεν είναι θέμα άξιο κριτικής. Αλλά δυστυχώς, μέχρι εκεί φτάνουμε. Όταν βλέπουμε κάποιον με μαλλιά και γένια μέχρι το γόνατο, αυτόματα του βάζουμε την ταμπέλα «ο μέγας γέρων!» Αν κάποιος πάλι είχε μακρύ μαλλί και κάνει το λάθος να το κόψει, θα ειπωθούν τα ακόλουθα: «Είδες; Ο Παπάς έκοψε τα μαλλιά και τα γένια του κοντά, έγινε μοντέρνος και απνευμάτιστος!».Μας αρέσουν οι ταμπέλες, θέλουμε να σηκώσουμε τη διόπτρα με το όπλο της κατακρίσεως και να πυροβολήσουμε τον άλλον για να νιώσουμε ότι κάναμε το σωστό. Τραγωδία…. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι έχουμε και Αγίους με κοντά μαλλιά και γένια. Ας μην ασχολούμαστε λοιπόν, με τις τρίχες των κληρικών και αν πραγματικά αγαπάμε τον Ιερέα μας, ας κάνουμε μια προσευχούλα για εκείνον και την οικογένειά του.
Τι να πεις για τις κακομοίρες της παπαδιές που είναι στο μάτι του κυκλώνα. Με το που θα μπει η καημένη παπαδιά στον Ναό, έχουμε εφαρμογή του στρατιωτικού παραγγέλματος : «Κεφαλή δεξιά!» όλες θα γυρίσουν να την κοιτάξουν. Μέχρι η Παπαδιά να ανάψει το κερί της, έχει περάσει από 40 κύματα κατακρίσεων. Τι φοράει, πόσο κάνει, τι συνδυασμό έχει κάνει στα ρούχα, αν ο συνδυασμός είναι ηθικός, αν και τι βάψιμο έχει, τι κοσμήματα φοράει κλπ. Ιδιαίτερα αν είναι νέα κοπέλα και έχει για παράδειγμα ένα παραπάνω σκουλαρίκι στο αυτί, τότε πρέπει να την κρεμάσουμε στο Σύνταγμα αφού προηγηθεί μαστίγωμα. Πολλές παπαδιές υποφέρουν ακόμα και για να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα. Μια φορά μια παπαδιά πήγε στη θάλασσα για μπάνιο και κάποιος την κατέκρινε με φράσεις του στυλ: «Δεν πρέπει να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα οι παπαδιές αλλά να είναι μέσα στο σπίτι». «Ορθόδοξη» ταμπελοποίηση και ψευτο-ηθικολογία.
Φράσεις του στυλ : «Πολύ μοντέρνα είναι η παπαδιά, δεν έχει παπαδίστικο ντύσιμο, ίσως κάτι παίζει…», «Την είδες; Φούστα πάνω από το γόνατο! Απαράδεκτο, μάλλον ξενοκοιτάει!».
Έχουμε απαιτήσεις από τον Παπά και την παπαδιά, δεν ξέρουμε όμως τι σταυρούς κουβαλάνε και πως κοιμούνται το βράδυ.
Μια φορά έπινα μπύρα με έναν αγαπητό φίλο. Έρχεται ένας επίτροπος μιας εκκλησίας και λέει το εξής: «Μπα, πάτερ! Πίνουμε και μπυρίτσα;» Ναι ρε φίλε! Υπάρχει πρόβλημα; Σου χάλασα το concept της Αγιότητας; Δηλαδή το κρασί είναι νόμιμο και η μπύρα αμαρτωλή;
Έφτασε άνθρωπος να μου πει ότι οι Παπάδες δεν πρέπει να φοράμε γυαλιά ηλίου! Είναι νεωτερισμός!
Θυμάμαι ένα περιστατικό που μου διηγήθηκε ένας φίλος ιερέας: «Πήγα που λες Παπά-Σπύρο να φάω σουβλάκια με την παπαδιά και τα παιδιά την Τετάρτη της Διακαινησίμου (που σημαίνει έχουμε κατάλυση). Κάποια στιγμή, με πλησίασε κάποιος και άρχιζε να με βρίζει, λέγοντας ότι οι Παπάδες είμαστε υποκριτές και μιλάμε για νηστείες ενώ δεν τα τηρούμε οι ίδιοι. Του εξήγησα ότι σήμερα τρώμε τα πάντα και άλλαξε 10 χρώματα».
Έχω κλάψει πολλά βράδια μόνος μου με μόνη παρηγοριά την αγκαλιά της παπαδιάς μου, από τις πισώπλατες μαχαιριές που έχουμε δεχτεί και ιδιαίτερα από ανθρώπους που έλεγαν ότι μας αγαπούν. Δεν πειράζει, όμως, να είναι ευλογημένο.
Οι περισσότεροι έχουν απαιτήσεις και υψηλές προσδοκίες και αν κάνεις λάθος θα πέσουν να σε φάνε σαν τα κοράκια.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω να μην προσέχει το ιερατικό ζευγάρι τον σκανδαλισμό των πιστών, να πάμε δηλαδή στο άκρο της ισοπέδωσης. Το θέμα όμως είναι, να μην βαπτίζουμε από την άλλη τη φυσιολογικότητα ως αμαρτία.
Ας σταματήσουμε να πυροβολούμε τους Παπάδες μας. Αν διαφωνούμε ή έχουμε πρόβλημα με τον Παπά μας να πάμε να του μιλήσουμε προσωπικά. Ούτε σε καφενεία, ούτε σε fb.
Να κάνουμε προσευχούλα για τον Παπά και την παπαδιά του. Ιδιαίτερα αν είναι νέα παιδιά που στο ξεκίνημά τους χρειάζονται αγάπη και στήριξη.
Ας αφήσουμε τις φράσεις του στυλ: «Εμείς εδώ έτσι τα ξέραμε ! Έτσι τα κάναμε!».
Υπάρχουν εκεί έξω Ιερατικά ζευγάρια που δίνουν μάχες! Προσεύχονται και αγωνίζονται για την ενορία τους και δίνουν και την ψυχή τους. Αλλά δυστυχώς, ο κόσμος πάντα θα έχει κάτι να πει για τον Παπά, την παπαδιά και τα παιδιά του.
Να αφήσουμε λοιπόν τις τρίχες και τα υφάσματα επάνω στους ανθρώπους.
Ας κάνουμε λίγο παραπάνω προσευχή και να κοιτάμε την ουσία των πραγμάτων. . . .
ΥΓ. Όποιος με πετύχει σε παραλία με μπυρίτσα στο χέρι το καλοκαίρι και σκανδαλιστεί, να μου το πει να τον κεράσω κρασάκι.
Καλή μετάνοια να έχουμε όλοι μας. . .
π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh . gr
