Εἶναι μία παραβολὴ ποὺ, μὲσα ἀπό τὴν ἁπλότητά της, μᾶς καλεῖ νὰ ἀναλογιστοῦμε τὸ νόημα τῆς ζωῆς μας, τὴν προσωρινότητα τοῦ βίου καὶ τὴν οὐσία τοῦ ἀληθινοῦ πλούτου.
Ἡ παγίδα τοῦ πλούτου
Ὁ ἄφρων πλούσιος τῆς παραβολῆς ζεῖ σὲ μιὰ ψευδαίσθηση αὐτάρκειας. Χτίζει μεγαλύτερες ἀποθῆκες, σχεδιάζει τὴ μακροχρόνια εὐτυχία του καὶ λέει στὴ ψυχή του:
«Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθά… φάγε, πίε, εὐφραίνου».
Ὅμως, μέσα στὴν ἀλαζονεία του, ἀγνοεῖ τὴν οὐσία: ἡ ζωὴ εἶναι δῶρο Θεοῦ, δὲν εἶναι ἐγγυημένη, καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐλέγξουμε.
Ὁ θάνατος ἔρχεται σὰν κλέφτης, ξαφνικά, καὶ τοῦ ἀποδεικνύει τὴ ματαιότητα τῶν σχεδίων του.
Στὴ σημερινὴ ἐποχή, δὲ διαφέρουμε πολύ ἀπὸ τὸν ἄφρονα πλούσιο. Ζοῦμε σὲ μιὰ κοινωνία ὅπου ἡ ἐπιτυχία συχνὰ μετριέται μὲ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Χτίζουμε τὶς "ἀποθῆκες" μας μὲ ἐπαγγελματικὰ ἐπιτεύγματα, κοινωνικὴ ἀναγνώριση καὶ οἰκονομικὴ εὐρωστία, ξεχνώντας ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι φθαρτά.
Ἡ παραβολὴ ἔρχεται νὰ μᾶς θυμίσει πὼς, ἂν καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ δὲν εἶναι κακὰ ἀπὸ μόνα τους, γίνονται ἐπικίνδυνα ὅταν ἀντικαθιστοῦν τὸν Θεὸ στὴ ζωὴ μας.
Ἡ φτώχεια τῆς πλεονεξίας
Ἡ ἀληθινὴ τραγωδία τοῦ πλουσίου δὲν εἶναι τὰ ὑλικὰ του ἀγαθά, ἀλλὰ ἡ πνευματικὴ του φτώχεια. Ἡ καρδιὰ του ἦταν δεμένη μὲ τὰ πλούτη του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ἔχει θέση γιὰ τὸν Θεό. Ὁ Χριστὸς δὲν κατακρίνει τὸν πλούτο, ἀλλὰ τὴν πλεονεξία καὶ τὴν ἔλλειψη ἀγάπης. Ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:
«Ἡ ῥίζα πάντων τῶν κακῶν εἶναι ἡ φιλαργυρία» (Α' Τιμ. 6:10). Ὅταν ἡ ζωὴ μας περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸ "ἔχω" καὶ ὄχι γύρω ἀπὸ τὸ "εἶμαι", τότε χάνουμε τὴν οὐσία.
Ὁ ἀληθινὸς πλούτος
Ὁ Κύριος μᾶς προσκαλεῖ νὰ πλουτίσουμε "ἐν Θεῷ".
Ἀλλὰ τί σημαίνει αὐτό; Εἶναι ὁ πλοῦτος τῆς ἀγάπης, τῆς προσφορᾶς, τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς πίστεως.
Εἶναι νὰ γεμίζουμε τὶς "ἀποθῆκες" τῆς καρδιᾶς μας μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον.
Μία πρόσκληση γιὰ ἀλλαγή
Ἀδελφοί μου, ἡ παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου δὲν εἶναι μία ἁπλὴ ἱστορία ποὺ ἀκοῦμε τώρα καὶ ὕστερα ξεχνᾶμε.
Εἶναι ἕνα κάλεσμα γιὰ μετάνοια, γιὰ ἐπαναπροσδιορισμὸ τῆς ζωῆς μας.
Ὁ χρόνος μας ἐδῶ εἶναι σύντομος, ἀλλὰ πολύτιμος.
Κάθε στιγμή εἶναι μία εὐκαιρία νὰ γεμίσουμε τὴν καρδιὰ μας μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, νὰ χαρίσουμε ἀγάπη καὶ νὰ οἰκοδομήσουμε σχέσεις ποὺ διαρκοῦν αἰώνια.
Ἀς μὴ σπαταλήσουμε τὸν χρόνο μας σὲ ἐπιφανειακὲς ἀσχολίες.
Ἄς στραφοῦμε πρὸς Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.
Σήμερα, ἂς φύγουμε ἀπὸ ἐδῶ μὲ τὴν ἀπόφαση νὰ ζοῦμε γιὰ τὸν Θεό. Νὰ χτίσουμε θησαυροὺς στὸν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου «οὔτε σκώληξ οὔτε σκόρος φθείρει» (Ματθ. 6:20).
Ἐκεῖ ὅπου βρίσκεται ἡ ἀληθινὴ, αἰώνια ζωή. Ἀμήν.
