Μή θελήσεις νά μπεῖς στόν πειρασμό νά ἀκούσεις, νά δεχθεῖς μέσα σου τή λάσπη.
Νά μισήσεις κάποιον ἀπό μακριά γιατί κάποιος ἄλλος τόν ἔχει μισήσει καί τόν ἔχει ἀπορρίψει.
Γιατί μέσα σου νά διαιωνίζεις καί νά πολλαπλασιάζεις τό κακό;
Ὑπάρχουν κακίες καί ἑδραιωμένες ἀντιλήψεις πού διαρκοῦν στίς ψυχές τῶν "χριστιανῶν" ἀκόμα καί ἄν περάσουν δεκαετίες! Δεκαετίες πού κοινωνοῦμε, πού λέμε τό "Πάτερ ἡμῶν", δεκαετίες πού κλαῖμε τή Μεγάλη Ἑβδομάδα γιά τά Πάθη τοῦ Κυρίου.
Ἄς ρίξουμε λίγο ἔστω λίγο ΦΩΣ στήν ψυχή μας!
Καί ἄς γνωρίσουμε μόνοι μας τόν κόσμο καί τούς ἄλλους μέ τά δικά μας μάτια κι ὄχι μέ τά μάτια τά σκοτεινά κάποιων ἄλλων πού θέλουν νά παρουσιάζονται ὡς σωτῆρες μας, ὡς κάτοχοι τῆς μόνης ἀλήθειας.
Πόσο ξένο μέ τήν πίστη τοῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης ἡ κατάκριση, ἡ μετάδοση τοῦ κακοῦ, καί πόσο φοβερό ἡ διαπόμπευση τοῦ ἄλλου, τῆς ζωῆς του, τῆς ἁμαρτίας του, τῶν λαθῶν του πού ἴσως κάποτε σοῦ τά ἐμπιστεύθηκε!
Πόσο τραγικό!
Πόσο θλιβερό καί ἀταίριαστο γιά ἕναν ἀληθινό χριστιανό!
Γιά ἕναν ἄνθρωπο πού ἀκολουθεῖ τό Θεό τῆς ἀγάπης!
Μήν πέφτεις στήν παγίδα τοῦ νά μάθεις γιά τή ζωή τοῦ ἄλλου!
Μή λερώνεις τό στόμα, τήν ψυχή, τήν καρδιά καί τό μυαλό σου.
Ἄκου στόματαπού σοῦ μιλοῦν γιά ἀξίες, γιά τή χαρά, γιά τούς ἁγίους,
στόματα πού θά ποῦν μιά καλή κουβέντα, καί μιά δικαιολογία καί γιά τόν πιό ἁμαρτωλό!
Ἄλλωστε τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον ἱκέτη;
Ποιός μπορεῖ νά πάρει τή θέση τοῦ Κριτοῦ καί νά καταδικάσει τόν ἄλλον;
Στῶμεν καλῶς!