Ότι κάποια στιγμή αυτός που έλεγε ότι “Δεν αντέχω τι θα πει ο κόσμος” κάποιες φορές το έλεγε και για σένα. Λειτούργησες κι εσύ σαν τον όχλο , παρασύρθηκες. Έχεις ρίξει βάγια αλλά και καρφιά. Έχεις φωνάξει “Ωσαvνά” αλλά και “σταυρωθήτω” για κάποιους. Έχεις «σκοτώσει» πολλούς με τη γλώσσα σου για να βγεις από πάνω καλύτερος και όταν σου κάνουν μια παρατήρηση γίνεται θηρίο. Να τα λέμε και αυτά. Βλέπω πολλές διαφημίσεις από τους λεγόμενους Life coach στο FACEBOOK με ομιλίες για τις τοξικές σχέσεις και τους τοξικούς ανθρώπους και πως μπορούμε να τους αποφύγουμε. Αναρωτηθήκαμε ποτέ μήπως τελικά οι τοξικοί και οι ξινοί είμαστε εμείς ; Μήπως τελικά αντί να κατηγορώ τους άλλους και να κατακρίνω συνεχώς συμπεριφορές εν τέλει είμαι εγώ ο τοξικός, νομίζω όμως ότι είμαι ο τέλειος;

Σεμινάρια, διαφημίσεις, φυλλάδια , βιβλία με τίτλους: Φταίει ο άλλος , Φύγε από τη σχέση που σε πιέζει, πώς να απαλλαγείς από τον τοξικό άνθρωπο. Πάντα φταίει ο άλλος , πάντα ο άλλος είναι η κόλαση μου και το πρόβλημα μου αλλά εγώ δεν φταίω πουθενά. Είμαι ο τέλειος και πρέπει όλοι να προσαρμόζονται στην τελειότητα μου. Φοβερά πράγματα!

Πότε θα αναρωτηθούμε μήπως τελικά φταίμε κι εμείς κάπου;

Πότε θα αναρωτηθούμε μήπως ο τοξικός τελικά είμαι εγώ και πρέπει να διορθωθώ;

Μιλάμε για μετάνοια των άλλων!!! Να μετανοήσουν οι άλλοι για να προσκυνήσουν την τελειότητά μας ! Μετάνοια σημαίνει να αλλάξω εγώ, όχι να αλλάξουν οι άλλοι όπως εγώ θέλω. Κάνει πολύ καλή δουλειά ο δαίμων της φιλαυτίας μας, καθώς μας υπαγορεύει αυτά που θέλει για να βλέπουμε πάντα τα στραβά στους άλλους και εμείς να μένουμε στα σκοτάδια μας.

Τα εξομολογητήρια είναι γεμάτα από φράσεις όπως : «Πάτερ μου εγώ είμαι τέλειος! Φταίει η γυναίκα μου , η πεθερά μου, ο γείτονας ! Εγώ δεν έκανα τίποτα, είμαι τέλειος σε όλα !». Δικαιολογούμε τον εαυτό μας σε όλα και για τους άλλους είμαστε έτοιμοι να τους πυροβολήσουμε.

Σπάνια θα ακούσουμε : «Πάτερ μου ο γάμος μου δεν πάει καλά και θέλω να δω που φταίω για να διορθωθώ».  Όσους έχω ακούσει ότι χωρίσανε, πάντα ρίχνουν απίστευτη λάσπη στον άλλον και οι ίδιοι θεωρούν τον εαυτό τους Άγιο!

Φταίει λέμε ο κόσμος και τι θα πει ο κόσμος..χμ… Εμείς τελικά τί είμαστε ; Δεν είμαστε μέλη αυτού του κόσμου;

Η δική σου όμως θέση ως κομμάτι του κόσμου ποια είναι ;

Η δική σου θέση στην πόλη σου , τη γειτονιά σου, το χωριό σου ποια είναι  ;

Είναι προδοτική , κουτσομπολίστικη ή είναι αληθινή και σταράτη με ένδυμα αληθείας και χάριτος ;

Όταν λέμε ότι φταίει ο κόσμος και η κοινωνία, καλύτερα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Εμείς είμαστε ο κόσμος και η κοινωνία. Είμαστε μέλη αυτού του κόσμου αλλά και μέλη του Σώματος του Χριστού.

Είμαστε παρανοϊκοί αν κατηγορούμε τον κόσμο ενώ είμαστε κομμάτι του. Τι ειρωνεία Θεέ μου!

Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον εαυτό μας .

Άσε τον κόσμο και πιάσε τον εαυτό σου, γύρνα το μικροσκόπιο προς τα μέσα και άσε τους άλλους.

Οπότε μετά άσε τον κόσμο να λέει για την αγιότητά σου και τότε θα έχεις κάνει την καλύτερη αλλαγή.

Με ρώτησε κάποιος: «Πάτερ, πως έγινε έτσι ο κόσμος; Τί πρέπει να κάνουμε;».

Και πήρε την απάντηση: «Να αλλάξεις εσύ αδερφέ μου, και τότε μπορεί να μην αλλάξει ο κόσμος, αλλά σίγουρα ένα κομμάτι του.»

Και το κλισέ “Τί θα πει ο κόσμος”, θα γίνει η χαρά όλων να μην χορταίνουν να λένε τί άνθρωπος αγάπης είσαι . Και άσε τον κόσμο να λέει ...Κάθε κουβέντα θα μυρίζει λιβάνι.

Aυτό έκαναν οι Άγιοι. Ήταν μέρος του κόσμου, αλλά ζούσαν ήδη στον άλλο κόσμο, στον κόσμο της χάριτος και προσπαθούσαν αυτόν τον κόσμο να τον καλέσουν εκεί με την προσευχή τους.

Γίνε αυτό που είσαι προορισμένος να γίνεις...Άγιος..και άσε τον κόσμο να λέει και τα συναξάρια να γράφουν το όνομά σου. Καλό αγώνα.

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr