Zoύμε σε έναν εμφύλιο πνευματικό πόλεμο που οι πληγές των τραυματισμένων δεν στάζουν αίμα αλλά πνεύμα. Χορεύουμε τον χορό του Ζαλόγγου (του διαβόλου), και ρίχνουμε τον αδερφό μας στον γκρεμό. Την περίοδο του covid oι αντι-εμβολιαστές έβριζαν τους εμβολιασμένους, οι μασκοφόροι τους μη μασκοφόρους, οι ζηλωτές τους υποστηρικτές του ουκρανικού. Φτάσαμε στο κόμμα «Νίκη» και τα κορίτσια που κρατάνε τις λαμπάδες αλλά και το θέμα του Σταυρού μέσα στο Ιερό από τον Μητροπολίτη Περιστερίου. Μην χαλαρώνουμε, θα υπάρξουν και άλλα θέματα στο μέλλον . . .
Γιαγιάδες που παίρνουν γραμμή από γεροντάδες τι να ψηφίζουν και μάλιστα με την ενοχική πίεση να ψηφίσουν ανθρώπους που κάνουν το σταυρό τους οπότε να έχουν καθαρή συνείδηση στην άλλη ζωή, διότι αν ψηφίζουν ανθρώπους «του διαβόλου» δεν θα έχουν καλή απολογία. Επειδή κάποιος είναι απλά ένας μοναχός στο Άγιον Όρος με μακριά γενιάδα, έχει αυτομάτα το αλάθητο του γέροντα… «Το είπε ο τάδε από το τάδε κελί!» αμέσως παίρνει ένδυμα δόγματος και όλοι πρέπει να προσκυνήσουμε αυτή την άποψη χωρίς να ακούσουμε την Εκκλησία.
Έχουμε ακούσει από κάποιους μέχρι και το : «Ο τάδε γέροντας είναι διάδοχος του τάδε Αγίου!!!». Πού είσαι Κάρολε να μας δεις! Ανεβαίνουμε επίπεδο! Υπάρχουν άραγε γεροντάδες που δέχονται τέτοιους χαρακτηρισμούς; Υπάρχει διαδοχή στην πνευματικότητα ή στην αγιότητα; Πού τα βρήκαμε αυτά;
Κάνει ο Μητροπολίτης Περιστερίου μια εκπληκτική ομιλία για τη θέση του Σταυρού μέσα στο Ιερό και από κάτω μια κυρία λέει το εξής : «Δεν με νοιάζει η γνώση και η Θεολογία σου Δέσποτα, εμένα με νοιάζει να μείνει αυτό που έμαθα από τη γιαγιά μου». Το δόγμα του : «Έτσι τα μάθαμε, έτσι να μείνουν ακόμα κι αν τα μάθαμε στραβά».
Μου θυμίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή που ο καθένας κρατάει ένα όπλο και κρύβεται ώστε να βρει τους άλλους να τους εξοντώσει. Το αποτέλεσμα θα είναι πάντα να υπάρχουν νεκροί, μόνο που η ζωή δεν είναι παιχνίδι για να παίρνεις πόντους, αλλά μια πραγματικότητα που παίρνεις τοξικότητα και αρνητισμό.
Μην κρυβόμαστε, οι περισσότεροι θέλουν μια Ορθοδοξία για λίγους και εκλεκτούς. Μια Ορθοδοξία που θα κλείνεται αντί να ανοίγεται. Μια Ορθοδοξία αποστεωμένη, απόμακρη από την πραγματικότητα, μακριά από τον κόσμο και απλά να βλέπουμε τα τρένα να περνούν. Ένας Χριστός κλειδωμένος στις ιδεοληψίες και στις φαντασιώσεις του εθνοφυλετισμού μας. Εμάς αγαπάει ο Χριστός και η Παναγία και κανέναν άλλον!
Τα παιδιά μας είναι αιχμάλωτα στα social media, σε ουσίες και σε ψυχολογικά σκοτάδια κι εμείς συζητάμε αν μπορεί μια κοπέλα με περίοδο να προσκυνήσει μια εικόνα ή πόσο μακριά πρέπει να είναι μια φούστα για να είναι αποδεκτή στα υπόλοιπα εκκλησιαστικά μέλη.
Τώρα αν μια κοπέλα έχει τατουάζ, σκουλαρίκι στη μύτη και βάψιμο, είναι κατευθείαν για την κόλαση, αν δεν μετανοήσει, και φυσικά τα τελώνια θα την κατασπαράξουν χωρίς έλεος. Μόνο που θα μπει στον Ναό οι «παλαιές εκκλησιάζουσες καραβάνες» θα κοιτάξουν την κοπέλα με μισό μάτι.
Στην επαρχία, αν είσαι νέα κοπέλα την έβαψες! Δεν μπορείς να κάνεις πρόσφορο διότι έχεις περίοδο! Δεν μπορείς να προσκυνάς εικόνες και για να στολίσεις επιτάφιο, πρέπει να πάρεις άδεια από το κονκλάβιο των γιαγιάδων για να σου επιτρέψουν να βάλεις ένα λουλουδάκι.
Παράδοση σου λέει ο άλλος, χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό που ειπώθηκε τότε, πού, πότε, για ποιο λόγο, με ποιο τρόπο, για πόσο διάστημα, τι αποτελέσματα είχε κλπ. Απλά επειδή κάτι, κάποιος το είπε τον 3ο αιώνα πρέπει να το ρίχνουμε σαν τσεκούρι στο κεφάλι των ανθρώπων. Από την άλλη ελάχιστοι ξέρουν τι είναι κανόνας, και τι σημαίνει το τάδε κανόνας. Πουθενά διάκριση, συγκατάβαση, κοινωνιολογικές συνθήκες, ποιμαντική κλπ. Μήπως να κουβαλάμε πόσιμο νερό με τον κουβά διότι έτσι ήταν κάποτε η παράδοση; Μήπως να κόψουμε το ρεύμα και να έχουμε στο σπίτι μας κεριά διότι το ρεύμα είναι κάτι νεότερο και ίσως από πίσω να κρύβεται ο Πάπας;! Δεν μας νοιάζει να δούμε την Εκκλησία μέσα στους αιώνες ως Σώμα Χριστού. Ζούμε στη Θεολογία του κόψε-ράψε και το πώς κουμπώνει και αναπαύει τον ψυχισμό του καθενός. Άνθρωποι που δεν έχουν διαβάσει την Καινή Διαθήκη μία φορά στη ζωή τους αλλά θεωρούν ότι έγιναν Θεολόγοι στα ύψη του Μεγάλου Αθανασίου επειδή απλά έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και σχολιάζουν.
Μου λένε πολλά παιδιά : «Πάτερ πες μια γνώμη για το τι να σπουδάσουμε». «Ψυχίατροι παιδιά μου ! Θα έχετε δουλειά για 10 ζωές!».
Τι να πεις σε αυτόν τον κόσμο που σπάει κεραμίδια στην κηδεία για να «φύγει» το κακό! Που σπάει πιάτα στον τάφο για να εξατμιστεί η θανατίλα! Που δίνει εσώρουχα στον ιερέα να τα βάλει κάτω από την Αγία Τράπεζα για υγεία! Που τσακώνονται σαν τα σκυλιά οι κυρίες ποια θα πάρει το κεράκι του Εσταυρωμένου για να έχει ευλογία στο σπιτικό της, λες και οι υπόλοιποι είμαστε για την κόλαση. Άνθρωποι που αρνιούνται οι ίδιοι να διαβάσουν την Καινή Διαθήκη που έχουν σπίτι τους και πάνε στην Εκκλησία την Κυριακή στο τέλος… Αλλά φταίνε οι Παπάδες που δεν κάνουν κατήχηση. Μάλιστα. . .
Είμαστε ήδη χωρισμένοι . . .
Όταν όμως οι απόψεις σου, οι γνώμες σου σε χωρίζουν από τον αδερφό σου, κάτι δεν πάει καλά μέσα σου.
Ο εγωϊσμός μας, τεμάχισε το Σώμα του Χριστού. Γινόμαστε κομμάτια, χάντρες στο κομπολόϊ του διαβόλου που μας γλεντάει.
Γελάει ο διάβολος, δακρύζει ο Χριστός κι εμείς ζαλισμένοι αφήνουμε τον εγωϊσμό να μας κινεί σαν μαριονέτες. Oυρλιάζουμε σαν τα σκυλιά αντί να σιωπήσουμε και να προσευχηθούμε.
Γέμισαν οι οθόνες , πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια από υποστηρικτές του Χριστού, των Αγίων και των Οικουμενικών Συνόδων. Μερικοί λειτουργούν σαν θρησκευτικοί κομματάρχες. Έχουμε δεχτεί αυτό το διάστημα τέτοια επίθεση από "ανθρώπους της Εκκλησίας" που προσεύχονται και εξομολογούνται, που οι χρυσαυγίτες μοιάζουν γατάκια μπροστά τους. Μιλάμε για γηπεδικό βρίσιμο στην καλύτερη, μέχρι και απειλές. Αυτό είναι το πνεύμα του Χριστού ή του διαβόλου ;
Η υπακοή στην Εκκλησία είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στον Χριστό και τη σωτηρία. Οι άλλοι οδηγούν στον γκρεμό. Δυστυχώς δεν θέλουμε να το καταλάβουμε και ανοίγουμε άλλους δρόμους παίζοντας το παιχνίδι του διαβόλου . .
Κρίμα . . .
Ας ελπίσουμε να σταματήσει όλο αυτό όσο είναι καιρός. . . Διότι θα κομματιαστούμε σαν τους κόκκους της άμμου και τότε η επιστροφή δεν θα είναι εύκολη…
Ελπίζουμε, και θα ελπίζουμε. Είμαστε όλοι αδέρφια με μητέρα την Εκκλησία και κεφαλή τον Χριστό μην το ξεχνάμε.
Καλή μετάνοια να έχουμε όλοι μας . . .
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh. gr
