Ἀπό αὔριο τό πρωί μπαίνουμε στό Πανεπιστήμιο τῆς καρδιᾶς.
Ἄν ξέραμε πόση δύναμη ἔχουν οἱ στιγμές αὐτές, θά ζούσαμε μόνο γιαὐτές τίς ὦρες καί θά θέλαμε ὅλη ἡ ζωή μας νά ἦταν μιά ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Ἐδῶ φανερώνει ὁ Κύριος τό πρόσωπό Του.
Ἐδῶ γκρεμίζονται ὅλες οἱ θεολογίες.
Ἐδῶ περιγράφεται ὅλη ἡ πορεία τῆς ζωῆς μας!
Ποιά;
Ἡ Σταυροαναστάσιμη.
Πορεία μέ σταυρό
μέ ἀτέλειωτα "γιατί".
Ἀλλά ὁ Χριστός δέν μᾶς κρατάει μοῦτρα.
Δέν σκανδαλίζεται ὅπως ὁ Ἰούδας πού κοίταξε μόνο τή λογική ὅταν μίλησε γιά τό "γλωσσόκομον".
Μᾶς περιμένει καί μᾶς χαρίζει
ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Ὅλα τά ξέρουμε.
Τό πότε θά συμβοῦν δέν τό γνωρίζουμε.
Ἐδῶ βλέπει κανείς τήν ΑΓΑΠΗ καί τή ΘΥΣΙΑ.
Δέν ἔχω πρότυπα;
Ἀρκεῖ νά κοιτάξω
τήν πραότητα τοῦ προσώπου Του.
Ὁμιλεῖ χωρίς νά μιλᾶ.
Ἀγαπᾶ καί ἄς φαίνεται ὅτι δέν ἀκούει.
Ἀγκαλιάζει τίς ψυχές καί ἄς φαίνεται
ὅτι στέκεται παγωμένος καί σκληρός.
Ἔρχεται μιά δοκιμασία;
Μήν τά βάζεις μέ τό Θεό.
Μήν ἀμφιβάλλεις γιά τήν ἀγάπη Του.
Ἀγκάλιασε τόν πόνο καί τή δοκιμασία καί θά δεῖς
ὅτι ΦΩΣ θά ἀνατείλλει στήν ψυχή σου καί γύρω σου.

Ἐνθουσιώδης ὑποδοχή στά Ἱεροσόλυμα.
Κάποιοι ἦρθαν γιά τόν Χριστό καί ἄλλοι γιά νά δοῦν τό θαῦμα τοῦ Λαζάρου "ἵνα ἴδωσιν ὅτι ἤγειρεν αὐτόν ἐκ νεκρῶν".
Ἄν ὅμως δέν γινόταν τό θαῦμα τί θά ἔκαναν ἄραγε;
Ποιός μπορεῖ νά φανταστεῖ;
Δέν χρειάζεται κόπος.
Ἀρκεῖ νά δεῖ τή δική του ζωή.
Ἐρχόμαστε κοντά Του ὅταν θαύματα γίνονται.
Φεύγουμε πικραμένοι καί γογγύζοντας ὅταν
ἀρρωσταίνουμε,
μένουμε μόνοι,
πτωχοί,
ἐγκαταλελειμμένοι,
συκοφαντημένοι...
Κι ὅμως δέν μᾶς πέρασε ἀπό τό μυαλό
ὅτι μιά τέτοια ζωή
εἶναι αὐτή πού ὁδηγεῖ
στήν Ἀνάσταση!
Τό ΩΣΑΝΝΑ
ἀντικαταστήθηκε μέ τό
ΣΤΑΥΡΩΘΗΤΩ!
Αὐτές τίς ἡμέρες
θά δοῦμε ἕναν ΘΕΟ
νά ταπεινώνεται,
νά εἶναι ἀδύναμος μπροστά στήν κακία τοῦ κόσμου,
ἕναν Θεό πού ἑκουσίως παραδίδεται
στή φρικαλεότητα τοῦ ΣΤΑΥΡΟΥ.
Θά δοῦμε ἕναν Θεό
πού φαίνεται ὅτι δέν εἶναι χρήσιμος σέ κανέναν!
Ἕνα ΟΔΥΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΨΥΧΗΣ
ἡ Μεγάλη ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Γιατί εἴμαστε κοντά Του;
Ὅποια καί ἄν εἶναι ἡ δική μας ὅμως κατάσταση
Ἐκεῖνος πορεύεται πρός τή νίκη κατά τοῦ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Μιά νίκη πού ὡς ἀνεξίκακος ΘΕΟΣ
θά τή χαρίσει πάλι σέ μᾶς
πού κραυγάζαμε τό
"Σταυρωθήτω"!
Μιά ὑπέροχη πορεία αὐτογνωσίας ξεκινᾶ αὔριο.
Ἕνας καθρέφτης μέ ἕναν ἀντίπαλο!
ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!
Θά μπεῖ στήν ψυχή μας βαθιά ἐπιτέλους
τό :
"Σοί τῶ νικητῆ τοῦ θανάτου";