«Σᾶς παρακαλῶ ὅλους, ἀγαπητοί μοῦ ἀδελφοί, ἕως ὅτου ἔχετε καιρόν καί εἶστε στήν παροῦσαν ζωήν, ἀγωνισθεῖτε καί ἐπιμεληθείτε νά γίνετε υἱοί Θεοῦ καί τέκνα φωτός, διότι αὐτά μᾶς χαρίζει ἡ γέννησις πού γίνεται ἄνωθεν διά τῆς μετανοίας. Μισήσατε τόν κόσμον καί ΄ὅλα τά κοσμικά. Μισήσατε τήν σάρκα αἱ τά πάθη πού γεννῶνται ἀπ' αὐτήν. Μισήσατε κάθε ἐπιθυμίαν κακήν καί τήν πλεονεξίαν , ἕως εἰς τό παραμικρό πράγμα. … Διότι σᾶς παρακαλῶ νά μοῦ εἰπῆτε : Τί ἄλλο εἶναι μεγαλύτερον σ τόν οὐρανόν καί τή γῆν , ὡσάν τό νά γένη τίνας υἱός Θεοῦ καί κληρονόμος Θεοῦ καί συγκληρονόμος Χριστοῦ; Ἀληθινά δέν εἶναι κανένα…. Ὅμως ἐμεῖς παραβαίνοντες τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ ἀνοήτως, ξεπέφτομε ἀπό τήν ὑιοθεσία Τοῦ… Διότι μέ τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἀναβλαστάνει μέσα μᾶς, ὡσάν ἕνας πολλαπλάσιος καρπός, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ πρός τόν πλησίον εὐσπλαχνία, ἡ πραότης, ἡ ταπείνωσις, ἡ ὑπομονή τῶν πειρασμῶν, ἡ ἀγνεία, ἡ καθαρότης τῆς καρδίας, διά μέσου τῆς ὁποίας ἀξιωνόμαστε νά βλέπουμε τόν Θεόν. Καί στήν καθαρή καρδιά ἔρχεται ἡ Χάρις καί ὁ φωτισμός τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὅπου μᾶς γεννᾶ ἄνωθεν καί μᾶς κάμει υἱούς Θεοῦ καί μᾶς ἐνδύει τόν Χριστόν καί ἀνάπτει τήν λαμπάδα τῆς ψυχῆς μᾶς καί μᾶς κάμει τέκνα φωτός».