Καθισμένοι στο υπαίθριο αρχονταρίκι, λόγω covid 19, συζητήσαμε με τον π. Ιάκωβο* για την ξεχασμένη εντολή του Κυρίου!.
-π. Ιάκωβε, την ευχή σας! Ο Κύριος μας καλεί να γίνουμε άγιοι «άγιοι γίνεσθε…». Η σκέψη για συζήτηση πάνω σε αυτές τις δύο λέξεις γεννήθηκε μέσα στο καθολικό της Μονής, πριν από λίγο. Εκεί, βλέποντας τόσους Αγίους να μας αγκαλιάζουν με το βλέμμα τους, σκέφτεται κανείς πολλά!!! Από την άλλη, υπάρχει η παρόρμηση του κόσμου, «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν!». Οι σειρήνες του μας καλούν μακριά από τα Κυριακά λόγια. Και εμείς στη μέση κοιτάμε σαστισμένοι… με τον Χριστό άγιοι ή με τον κόσμο στον κόσμο μας;
-π. Ιάκωβος: Σε μια κοινωνία άκρως εγωκεντρική, η οποία θρέφει και ευνοεί τον υπέρμετρο εγωισμό, τα αποτελέσματα είναι ορατά και σε μεγάλο βαθμό τραγικά. Ποιος να εγείρει αντίλογο σε αυτό το « ποτάμι» ; Μόνο οι άγιοι μπορούν να πουν κάτι διαφορετικό, και έχει αξία αυτό που λένε, όχι επειδή το πίστεψαν διανοητικά, αλλά επειδή το έζησαν και στην συνέχεια οι ίδιοι ή οι μαθητές τους το κατέγραψαν.
-Ο άνθρωπος του κόσμου όμως, θα ρωτήσει « η Εκκλησία; τί έχει να κάνει για μένα η Εκκλησία;».
-π. Ιάκωβος: Το μεγάλο που «κάνει» η Εκκλησία, είναι αγίους. Δηλαδή, ανθρώπους που δεν πεθαίνουν μέσα στις κοινωνίες, όπου η φθορά και ο θάνατος φαίνεται να εξουσιάζουν. Έρχονται σε κάθε εποχή αυτοί οι άνθρωποι ως «επαναστάτες» και κάνουν την διαφορά.
-π. Ιάκωβε, κακά τα ψέματα, σήμερα ζητάμε γρήγορες λύσεις και απαντήσεις. Δηλαδή, ποιους δρόμους τράβηξαν οι άγιοι και ποια τα ορατά αποτελέσματα της πορείας τους μέσα στη ζωή;
-π. Ιάκωβος: Θα ήθελα στο σημείο αυτό να σας διαβάσω τα λόγια του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Ο Άγιος γράφει μεταξύ άλλων: « Αἰτία τῶν ὄντων καί αἰτία ὅποιου καλοῦ ἔχουν τά ὄντα, εἶναι ὁ Θεός. Ὅποιος λοιπόν ταλαιπωρεῖται γιά χάρη τῆς ἀρετῆς καί τῆς γνώσης καί δέν συνεπεκτείνει τήν ἐπίγνωση τῆς ἀνικανότητάς του κατά τό μέτρο τῆς προκοπῆς του μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτός δέν ἔχει ξεφύγει τό ἐλάττωμα τῆς ὑπερηφάνειας. Ὅποιος πάλι ἀσκεῖ τό καλό γιά τήν δική του δόξα, αὐτός προτιμᾶ τόν ἑαυτό του ἀπό τόν Θεό, διαπερασμένος ἀπό τό καρφί τῆς μάταιης δόξας. Καί ὅποιος πραγματοποιεῖ ἤ ἐπιδιώκει τήν ἀρετή πρός τό θεαθῆναι ἀπό τούς ἀνθρώπους βάζει τήν ἀνθρώπινη ἀποδοχή πιό πάνω ἀπό τήν θεία, νοσώντας ἀπό τό ἐλάττωμα τῆς ἀνθρωπαρέσκειας. Ὅποιος πάλι ἔβαλε στήν συμπεριφορά του, κακόβουλα καί γιά νά ἐξαπατήσει, ἕνα ἐπίχρισμα ἐνάρετης σεμνότητας, σκεπάζοντας τήν πονηρή διάθεση τῆς γνώμης μ’ ἕνα φαινομενικό σχῆμα εὐσέβειας, ἐξαγοράζει τήν ἀρετή μέ τόν δόλο τῆς ὑποκρισίας…». Αυτός είναι ο πατερικός λόγος! Ο οποίος αποτυπώνει τις ανθρώπινες συμπεριφορές, τα πάθη και τις αρετές, τόσο ξεκάθαρα, ως αποτέλεσμα ενός αξονικού τομογράφου. Αυτός ο πατερικός λόγος δεν απευθύνεται θαρρώ ούτε καν σε πιστούς χριστιανούς, αλλά σε κάθε άνθρωπο που θέλει να βελτιώσει τον εαυτό του. Ο Πατήρ της Εκκλησίας αυτό ακριβώς κάνει. Μας σημειώνει τις παθογένειες των προσώπων και των κοινωνιών που τις αποτελούν. Καταγγέλλει τα κακώς κείμενα, διαβλέπει τις πληγές και προσφέρει τα ανάλογα φάρμακα.
-Δηλαδή, ο άγιος στηλιτεύει το κακό παράδειγμα των δήθεν χριστιανών που εκκλησιάζονται και μένουν στους τύπους χάνοντας την ουσία της πνευματικής ζωής!
-π. Ιάκωβος: Ναι ,θα ήθελα να κρατήσουμε από το σπουδαίο απόσπασμα του αγίου Μαξίμου, το «φαινομενικό σχήμα της υποκρισίας». Είναι ένα σοβαρό θέμα αυτό, πού αφορά σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων πού ζουν εντός Εκκλησίας. Το μεγάλο πρόβλημα γι αυτούς είναι η κάλυψη των παθών με ένα ένδυμα ευσεβοφάνειας.
-Θέλετε να πείτε πως οι συνέπειες μιας τέτοιας προσπάθειας και συμπεριφοράς είναι ιδιαιτέρα σοβαρές;
-π. Ιάκωβος: Καταρχήν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν χαίρεται την πνευματική του ζωή, αφού δεν ζει τον δρόμο της θεοκοινωνίας. Δεν λαμβάνει τις χαρές του αγίου Πνεύματος. Επίσης, παρουσιάζει στους γύρω του ένα παράδειγμα προς αποφυγή, διαστρεβλώνοντας την εικόνα των χριστιανών. Πόσες φορές έχουμε ακούσει κριτικές για την στάση και συμπεριφορά των «ανθρώπων της Εκκλησίας». Είναι συχνό το φαινόμενο μάλιστα, να μην πλησιάζουν άνθρωποι στην Εκκλησία, ή χρησιμοποιώντας αυτό βέβαια σαν αφορμή, εξαιτίας τέτοιων «χριστιανικών» παραδειγμάτων. Εκεί, η ευθύνη γίνεται μεγάλη και το πρόβλημα διογκώνεται. Ο πιστός είναι λυχνάρι μέσα στο σκοτάδι, ένα φώς μέσα στην καταχνιά. Όταν δεν είναι αυτό, απλά έχει ξεφύγει της πορείας. Στην ορθή πορεία μας καλούμαστε σε αναγνώριση των παθών και των λαθών μας και στην συνέχεια μιας φιλότιμης προσπάθειας για την εκκοπή τους. Η πνευματική ζωή είναι απλή, αλλά είναι και επιστήμη. Χρειάζεται κόπος και κυρίως χρειάζεται δουλειά με τον ίδιο τον εαυτό μας. Μια εργασία όμως που περνά μέσα από τους άλλους.
-π. Ιάκωβε, με όλα αυτά που μας είπατε, μας δώσατε σπουδαία τροφή για σκέψη και αυτοέλεγχο. Σας ευχαριστώ θερμά για την εποικοδομητική μας συζήτηση. Την ευχή σας!
π.Ιάκωβος: Και εγώ σας ευχαριστώ! Την ευχή του Κυρίου μας!
------------------------------------------------------------------------------------
* Ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Ιάκωβος) Κανάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Αφού ολοκλήρωσε εκεί τις εγκύκλιες σπουδές του εισήχθη και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου στη συνέχεια παρακολούθησε και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές, λαμβάνοντας δίπλωμα Ειδικεύσεως (master) στις Βιβλικές σπουδές. Το έτος 2017 περάτωσε με επιτυχία την διδακτορική του διατριβή στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας (αρχιμανδρίτης) από τον μακαριστό Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κυρό Βαρθολομαίο και το 2006 τοποθετήθηκε Πρωτοσύγκελλος στην Ιερά Μητρόπολη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως από τον Μητροπολίτη και Καθηγητή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Ιερεμία Φούντα.
